Ano namang pakialam nila kung sa wikang tagalog ako magsulat? Feel ko ang magkwento ng kabalahuraan eh. Haha!! Wala naman akong kaaway. Masarap lang talaga ang maaksyon pero hindi ako mahilig sa action movies ,hehe.
Nung ipinapambato pa ako ng paaralan para sa “School Press Conference” naranasan kong umiyak sa harap ng iba pang aspiring journalist. Feeling ko lang naman na writer ako dahil ang totoo, halimaw na yung mga kasama ko. Nasa anino lang kasi ako ng halimaw kong kapatid na sa kagandahan ng reputasyon eh kelangang sabayan para hindi mapahiya ang lahi.
*****pambato equals pambato!(may stress sa dulo)..-meaning pambato ng pusa, pambato ng aso, pambato sa prutas sa puno.
Maisundo ko ang kwento, Sports Writing- FIlipino ang aking category. Kelangan daw maapoy ang mga salita, maaksyon. Tipong nakkipagbakbakan si mahal kong Wolverine sa iba pang mutants. Naiinis ako wala akong maisip dahil sa pressure. One on one kasi kame ng adviser namen. Dahil wala ng mapiga ang utak ko dahil takot at hiya na kay teacher ko, napaityak na lang ako. Yung mga katabi naming estudyante na galing ng ibang school ay nagtinginan na. Mga anak kayo ng inay n’yo! Bakit hindi kayo naiyak sa publiko? Haha!
Buti naman at umiyak ako, nagkaroon ng place kahit paano.
MAKIKINIG KASI AT WAG AKALAING KAPAG PINAPAGALITAN EH PARA PARA PAGALITAN LANG. CONSTRUCTIVE CRITICISM PALA ANG TAWAG DUN, HEHE..
Dahil natanim sa utak ko ang pangyayaring iyon, hanggang ngayon maaksyon pa din ako kapag nagkukuwento lalo sa mga kaibigan ko. Me exclamation point!!!!!!!!!! Me konting mura at kalimitang parang laging makikipag-away ang terminologies. Me kasama pa nga palang mustra pag nagkukwento ako..:p
Naalala ko ang sinabi ng kaibigan naming Cholo, buhay na buhay daw ako lagi. Haha!!
No comments:
Post a Comment