profession: HUNTER

MISSION: Job-hunting

LENGTH OF TIME: 2 Days

LOCATION: MANILA

Sa sobrang hirap maghanap ng trabaho parang gusto mo na lang mapagod at humilata maghapon sa bahay.

Nakakapagod nga naman talaga tapos puro rejection ang iyong matatanggap.

DAY 1:

Ang unang araw ng aking job-hunting ay hindi kasing lala ng aking ikalawang araw.

Lumuwas kami ng maaga. May kasama ako siyempre. Mahirap ng maging ignorante sa mabangis na kuko ng Maynila. Tsaka medyo first time ko yatang hahanapin ang mga singit-singit ng lungsod..:p

(MUSIC PLAYING: MISSION IMPOSIBBLE)

Akala ko ang city na ito ay walang bangketa. Normal lang pala. Me basura sa tabi, me pulubi sa overpass at may mapanghi ding mga lugar.

Hindi naitago ng kaputian ang maliit na mantsa.

Lakad,lakad.tawid ng overpass. Hintay ng bus. Lakad ulet. Tawid.

Nakakamangha naman talaga ang mga buildings. Ganito ang reaksyon ko oh:

WOW! SHIT! ANG TAAS NG BUILDINGS! ANG GANDA!

Hekhek!! Ay sa tunay na maganda eh..:p

Pati mga pipol ay magaganda din. (meron ding mas maganda ako,hehe..)

Maganda ang kanilang suot,makisig, at magagandang tao.

Napansin ko lang ang trend sa Manila eh napakalupit magyosi talaga ng pipol.

Nakakastress kaya talaga ang trabaho, ang pagtira sa siyudad o ginawa na lang libangan ang habit na yun? Habit na libangan pa.. (redundancy)

1^st station: COCOLIFE

Wala lang nakigamit lang naman kami ng comfort room at madulas-dulas pa ako dahil yung aking deadly weapon ay walang goma yung isang takong..hehe.. Nag-aus ng konti para hindi naman mukhang inabuso ng panahon.

2^nd station: SMART Philippines

Kinuhanan ng temperature para sa kampanya versus ewan-ewan virus. 36.5 degrees.

Matapos itanong sa receptionist kung saan ang HRD, lumabas na kame. Hindi pala sila natanggap ng walk-in applicant. Talagang kelangang magsign-in sa talent bank nila. Sayang naman ang oras. Tsk! Tsk!

3^rd station: UCPB Gen

Hindi naman talaga ako mag-aapply dito. May kabraso lang yung kasama ko dun. Pagkatapos niyang makapagbigay ng resume. Stokwa na naman.

4^th station: RCBC building

Cool… ang ganda ng building. Pramiz! Gaano kaya katibay ang pundasyon nun? Ilang toneladang dugo kaya ang ibinuhos para tumibay..hehe..joke lang..:P Tumambay lang naman kame. Mainit kasi sa labas at walang upuan. Siguro nga sadyang hindi nilagyan ng upuan ang lugar na yun para lahat ng tao ay busy at panindigan ang pagiging commercial place ng lugar.

5^th station: KFC

Medyo tanghali na din at gutom kaya kelangan ng chumicha. Isa pa, ayaw naming makipagsabayan sa mga pipol. Baka anudin o anurin,whatever! .hehe.. Sanay naman kaming kumain sa mga resto ano?? Kaso lang naranasan naming maging tae na na-flush sa toilet ng dumating ang isang grupo na nag-excuse me para umupo sa aming table. Walang nagawa kundi mag-evacuate kahit hindi pa nakakarecover ang tiyan sa kabusugan. May araw din sila, mas makisig nga lang pero……..hehehe…bad na ulet..:p

Pagkatapos kumain tumambay lang kami sa labas. 1:00 pa kasi ang interview ko. Naisipan ko nga ding dalawin si Tita Cory para malaman ang kalagayan n’ya. Kaso baka hindi kami papasukin..:p

6^th station: PHIL AXA Buiding

Hindi naman nahirapang mkapasok kasi may kakilala ako dun. Dahil me kasama ako, pinag-apply na din s’ya. Sakto namang nagdelubyo kaya safe na safe ang aming kinaroroonan. Ilang interviews. May kwela, may seryoso.. may nambobola lang at me isang applicant na may pagkaepal din..haha!!

Akala n’ya naman hindi namin alam ang technique n’ya. Itinatanong sa amin kung anung mga itinatanong sa interviews. Tapos sa kagustuhan n’yang matanggap dun eh pinapapunta n’ya kame sa Greenhills para mag-apply dun..haha!!

“ok will be calling you na lang, you can go.”

Awa naman ng Diyos eh nakauwi din kame sa bahay na tutuluyan.

Preparing for the next battle…

(MUSIC PLAYING: PAGSUBOK...WAG MONG ISUKO ANG LABAN)

DAY 2:

Kahit nakaalarm yung phone, walang bumabangon. Para kasing binugbog. Ilang beses ng kumatok si utol sa kawarto pero walang gustong gumising.

Para sa day 2 ng aming pakikipagsapalaran tinarget naming ang Boni Avenue sa Mandaluyong.

Lola Techie ang exam ah..hehe..hindi na papel, computer na.. malas pang hindi ko dala ang salamin ko kaya kelangang magtiyagang basahin para matapos dahil may time limit. Parang sa Civil Service. Ayus lang. Nakapasa sa exam at ini-schedule ng interview ng 2:00.

Tanghali na din kaya napagdesisyunan na pumunta ng Ortigas para makipagkita sa namimiss na kaklase. Sila yung mga mas maswerte agad na natanggap sa trabaho. Bigatin pa ang company.hehe.

Ang sabi ng kasama ko, medyo malayo lang daw yung pupuntahan. Lakad-lakad lang. tawid. Lakad. Ok lang kahit mabigat ang gamit na dala ko. Nakakaaliw namang tingnan ang building eh. Nagpalit na ako ng pampaa para mas komportable. Lakad, lakad. Bagakbak na yung pawis ko. Pagod na din. Parang me hindi tama ah

.

AKO: Erleth, malayo pa?

“Mukhang malayo pa eh, hindi ko pa natatanaw yung building”

AKO: “magsakay na kaya tayo?

Sige..

Lakad ulet.lakad pa din. Malayo pa din kahit nagsakay na. sa wakas..

Kelangan yatang uminom ng alaxan tablet bago makarating ng Galleria.

PASAKALYE:

THE ERLETH CUEVAS STORY

Kung matiyaga ka at kayang magtiis sa kanya ka sumama. Kaso eh hindi kasing tibay ng apog ko at ng katawan kong manipis at sexy ang mga organ n’ya sa katawan. Siya lang yata ang kilala ko na hindi nauuhaw agad. Sa layo ng nilalakad namin sa ilalim ng nagbabagang araw ay wala man lang akong narinig na nauuhaw s’ya o nagugutom. Kelangan pang ako ang magpaalala na kelangan na ng aming sistema ang pampalakas.

Anak ng putek naman oh! Parang nahihiya akong gumastos kapag s’ya ang kasama. Hindi naman sasabihing wala s’yang pera. Robot lang talaga siguro yung tiyan n’ya. Ako nga lumipas lang ang dalawang oras eh gutom na gutom na.

Nabadtrip naman din ako sa taong ito. Alam n’ya yun..haha!!

Ikaw na kaya ang mglakad na kapag sinakay mo pala ang pamasahe eh PHP11.00. malayo din yun ha!!? Mula Boni Avenue hanggang Galleria lalakadin???? No way boss!!

AKO: ERLETH, PAPATAYIN KITA KAPAG PINAGLAKAD MO PA AKO NG GANONG KALAYO.

THE MRT VIRGIN:

Dahil napasarap ang kwentuhan with batchmates, hindi napansin na malapit ng mag-2:00. Pinayuhan na lang na mag-MRT.

SWABE, mararanasan ko na ang mag-MRT.

MRT card ga nga ang tawag dun? Siyempre kunwari hindi first time, daming kaluluwa dun hirap ng maging naive. Nanggaya lang kami nung ginagawa ng iba. Ipinasok ang card sa card slot. VOILA! Pwede ng mag-abang ng MRT at ng tumigil sa aming harapan hindi alam kung san sasakay na lalagyan. Haha!! Maiipit pa ako nung pintuan. Ang tanda ko lang may humila sa amin papasok. Ang tanong ko lang, me censor ga yung MRT na katulad ng sa elevator? Napansin ko lang na yung sinakyan naming ay puro lalaki ang laman..hehe.. tsaka ko lang naalala yung news sa TV tungkol sa paghiwalay ng babae sa lalaki sa MRT.

Tanungan pa kame ng kasama ko kung san ang baba. Pakinggan ko daw yung magsasalita. Sabi ko siya na lang, bingi ako kapag mahina.

Me nagsalita nga narinig ko din kahit medyo maingay ang makina: “next stop, Boni Avenue station.”

Ang ganda ng boses nung operator.hehe..cool na cool sa tenga.. CHILL…

Pagkalabas ng mrt, nanggaya na naman ang mga hunyango. Ipinasok ang card sa card slot. Inabangan bakit hindi nalabas yung card. Sadya palang hindi na yun nareretrieve..hekhek..

So much for the MRT virgin..haha!!

(Sa nakabasa nito, pakipaliwanag kung may censor yung pintuan ng MRT)

NEXT CHAPTER

Hindi pa tapos ang kwento ng aking job hunting. That was the most spontaneous job interview na naranasan ko..hehe..hindi ako naubusan ng English. Ok kasing kapulong yung interviewer.

“Ok Cayen. I have no reason why I would let you fail with this interview so I’m endorsing you for your medical, just wait outside and I will give you your medical slip.’

ROCK EN ROLL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ME KASUNOD PA..

Yung araw na yun din ang medical. Pero nakiusap kami na kung pwede ire-schedule dahil sobrang pagod na ang aming inabot at hindi pa ok ang pagkain.

AKO: Mam pwede po kayang magpaschedule ng medical kasi po hindi pa po kami nakain eh hindi po yata kami fit para sa condition ng medical na kelangan me kain na ayos?

MAM: eh kumain na lang kayo dun. Dun naman din ang punta n’yo.

AKO: eh mam, kahiya-hiya man pong sabihin, wala na po kaming pera.

AT TUMAWA SI MAM PATI ANG IBANG APLIKANTE SA AMING LIKOD.

Pero ang tunay na nakapag-save sa amin para maiwasan ang medical for that day ay ang monthly visitor.

Mukhang me nagpalinis na ng chiminea..

(MUSIC PLAYING: I BELIEVE I CAN FLY)

YAHUUUUUUUUUUUUUUU!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!